hier groeide Joal op in de winter:
CLICK
Ongeveer in het verlengde van de rechter-railbaan bewoonden de moeder mijner kindertjes en ondergetekende tot september 1981 een voor-tussen-achter op de tweede étage, nummer 164B. Toen het op het aanpalende Hudsonplein een beetje AL te crimineel werd, zijn we naar Zeeland gevlucht. U ziet wel: Niets nieuws onder de zon, edelAchtbaren van Rotjeknar!
Op zoek naar wat afleiding van/voor mezelf en de toestand van mijn pappie kwam ik de foto's gisteren hier tegen op Da Web:
!MEER?CLICK voor een wereldsite waar ik "toevallig" tegenaan surfte
Binnenkort meer gelink en voorzeker ook letters; we beginnen eindelijk 's een beetje OP te krabbelen* met de verpakking.
Net onkruid zo'n Joal: je kan het op het oog uitroeien, maar het blijft op de gekste tijden TOCH weer opkomen. Inclusief alle IJGUNWEIZU-geit. Hopelijk wederom tot snel, lezers en lezerinnetjes.
*geen kwik meer in mijn bekkement, geen shag meer in m'n longen, veel (te veel? tzal wel ergens goed voor zijn eej?!) slaap en verkoudheden, kortom veel veranderingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten