zondag, december 29, 2002

Klonen...

Net een stukkie tv zitten kijken op Discovery. Over clownen eeeeh klonen. Van Taz dus. Men wil hem behalve in tekenfilms, in mijn auto, aan mijn muur en in alcohol bewaard als embryo, nu weer ALIVE gaan maken...

Als een soort goedmakertje omdat de Ostrelio's zo goed waren om de soort totaal af te knallen!

Gaat bij mij gelijk weer zo'n alarmbel: WAT BEZIELT die klojo's om deel te willen nemen aan het scheppingsproces van levende zaken?
En tegelijkertijd sta ik er bij stil, dat mijn schilderijen, dit bLog, mijn ingrepen in de geest van clienten, mijn bemoeienissen met mede blog(st)(g)ers en/ of mensen om mij heen ook creatieve, ofwel: scheppende daden kunnen zijn.
Waar liggen de grenzen en wie bepaalt ze?

Zoals bekend bij intimi is mijn eerste motto:
-Bepaal JIJ jouw leven of
-Laat je het door anderen bepalen?

Wellicht dat daarom mijn nekharen overeind gaan staan als ik zo'n ontwikkeling in gang zie. Ik heb er geen greep op, ik wil mijn geestelijk en/ of lichamelijk milieu het liefst voor 100 procent zelf bepalen. Net als bijvoorbeeld Jules Verne met zijn schepping van bijzondere werelden.
Of het dorpje Amrach(een woord dat ik via Google liet zoeken) in een wel HEEL andere wereld ...

Maar goed, dat ik NU zo nadenk over werelden en realiteiten heeft vast te maken met het naderend einde van het jaar en het reeds een eind genomen hebbend leven van een aantal mensen die mij dierbaar waren. Mensen die hun eigen realiteit bouwden en zich niet van de wijs lieten brengen door hun omgeving. Ieder naar zijn of haar vermogen.
En dat ligt voor iedereen verschillend, heb ik ontdekt.

Wat is oordelen toch simpel. Zoals de Oude Boeken al zeggen: Jouw oordeel zegt meer over jezelf dan over degene die je oordeelt. En dat geldt in de eerste plaats voor ons Zelf...

vrijdag, december 27, 2002

Terug in de lucht...


Jajaaah, geduld dames! Mijn template was helemaal naar de galle... en ik wilde TOCH al veranderen... afijn noot kweekt ach-get!

Nou het yaccsding nog? Laat maar even, als je iets kwijt wilt, kan je mailen toch?

dinsdag, december 24, 2002

Twijfel of vertrouwen?

Ik hamer altijd op eigen verantwoordelijkheid. En ik geloof ook, dat we die allemaal hebben voor ons bestaan als verdichte klomp energie met bezieling.
Waar ik zo langzamerhand ook steeds meer van overtuigd raak, is dat iedereen besmet kan raken met vreemde invloeden.
Door de omgang met mensen die je beïnvloeden. Dus ook door de televisie- en radioprogramma's die je tot je neemt. En ook door mensen met een krachtige energie die iets willen bereiken bij of door jou.
Die laatste zin zorgt vaak voor commentaar in de zin van: "Hoe kan iemand nou bij jou binnenkomen en je dingen laten willen of denken die eigenlijk meer in zijn of haar belang zijn?"
Laat ik je dan bij dezen uit de droom helpen: Het kan wel degelijk.


Stap een bibliotheek binnen en sla het pad in van de communicatie- en reclamestrategie. Daar tref je rijen vol boeken aan, die allemaal vol staan met manieren om je medemens over te halen tot kopen, handelen, kiezen dus uiteindelijk: consumeren, jouw product afnemen.
Ditzelfde geldt ook voor liefdesstrategieën, als je in de rekken bij relatie-advies en dat soort onderwerpen kijkt. Wat uiteraard ook alles met communicatie te maken heeft. En dat die communicatie niet altijd door (of zelfs grotendeels geheel zonder!) uitgesproken woorden geschiedt, zal slechts een enkeling verbazen.


Zie er verzorgd, vertrouwenwekkend en optimistisch uit, dan heb je de helft van het resultaat al bereikt. Is verder je product, of je dat nu zelf bent of dat het een product of dienst is die je verkoopt, op het oog goed van uitstraling (!) en is de kwaliteit -vooral blijkens referenties van anderen (...)- van voldoende peil, dan hoef je alleen nog maar:
"Op het goede moment op de juiste plaats tegen de juiste prijs te adverteren" om te verkopen...


En of je dan een heroïnehoer bent, die op het juiste moment op de hoek van de Keileweg staat als de BMW-7-serie-met Zwarte-Kip-inhoud voorbijruist, in de hoop op wat ongecompliceerde (?...) hand- en spandiensten, of een geflipte oude, blauwe magiër die alleen zijn hond nog overheeft om te neuken en het dan probeert aan te leggen met de wijkconsulente, is volgens mij lood om oud ijzer.


Die laatste gaat letterlijk en figuurlijk wellicht een flink aantal stappen verder om te krijgen wat hij wil. Die trekt geen Wibra-gordijn aan om langs de kant van de weg klanten te trekken, maar hangt een zielig verhaal op. En komt zo onder de gordel onbewust binnen door het aanspreken van edele motieven. Die keurig voor het eigen karretje gespannen worden van de aloude gebruiksbehoefte, die in bepaalde (ex-koloniale maar ook andere) kringen nog steeds als normaal en logisch wordt gezien. Dingen die je bij je eigen vrouw niet voor elkaar krijgt, haal je gewoon bij een dame die je ervoor betaalt. En dat betalen kan op heel verschillende manieren uiteraard.


Mocht de dame in kwestie niet van je avances gediend zijn, zorg er dan in ieder geval voor, genoeg ankers uit te werpen die jou in beeld houden. Leg de nadruk op de zielige positie van voornoemde hond en je hebt al de eerste lijn gelegd. Doe er nog wat vriendschapskoekjes bij en laat doorschemeren dat je financieel niet onbemiddeld bent en je bent al een stap verder. Word je dan overmoedig, dan klapt de dame in kwestie misschien wel dicht en geeft je een min of meer vriendelijke sneer en verwijst naar de intens mooie liefdesrelatie die zij al heeft.
Is de Oude Blauwe, laat ik hem vanaf nu O.B. noemen, netjes genoeg om vervolgens respectvol te handelen? Gezien de voorgaande spinsels was hij al flink over de schreef gegaan en vastbesloten om zijn doel: het hebben van seks zonder bij de hoeren gezien te worden, te bereiken. In het voortraject van behandeling heeft O.B. al een aardige basis gelegd voor zijn ondergrondse strategie.


Hij heeft zijn object maandenlang geobserveerd, aan haar gedacht en haar in zijn fantasietjes betrokken bij zijn nachtelijke bezigheden. Dat juffrouw Janny hem afwijst is in zijn optiek niet gelegen in morele bezwaren, want die kent hij zelf niet. Nee, het past niet in de strategie van O.B. om nu op te gaan geven. Alles haalt ie letterlijk uit de kast. Hij zorgt er voor, dat Janny in paniek raakt door bij voorbeeld bloed op haar kussen te laten verschijnen, een oude indische truc die ik gelukkig nog steeds niet door heb. Helpt dat ook niet, dan profiteert hij van de onoplettendheid van haar partner en duikt bij hem binnen. Penetreert zijn dromen, zaait door het uitzenden van verwarrende emoties twijfel bij alle twee de partners en tracht ze zo uit elkaar te trekken.


Is de autoriteit -O.B. is in staat tot "zwarte magie" en heeft iets "bovennatuurlijks"- gevestigd en helpt dit nog steeds niet? Dan gaat hij simpelweg nog een stap verder en bezorgt Janny's partner energievretende visioenen waardoor zijn realiteitsbeeld wordt vervormd. Is Piet op dat moment bezig met allerlei strategieën om weer flink aan de bak te komen en schenkt hij te weinig aandacht aan het kanaliseren van zijn emoties, dan vormt zich bijna een open doeltje.


O.B. gaat gewoon door met zijn beïnvloeding en zaait bij beide geliefden steeds meer twijfel. Vooral bij Piet, die op de ongelukkigste momenten in een soort schijn-coma valt en allerlei zelfs voor hém vreemde beelden te verwerken krijgt. Waardoor hij onderbewust in verwarring raakt, de logische bezorgdheid van Janny aanziet voor bemoeizucht en "terug" slaat door haar hiermede te confronteren. Haar zelfs gaat zien als iemand die geen mede- maar een tegenstander lijkt. Terwijl zij alleen maar stikbenauwd om zijn gezondheid is...


Dit verhaal kan een heel trieste afloop krijgen, wanneer zowel Piet als Janny doen wat "ons O.B." hoopt en verwacht: een scheuring waardoor Janny weer wat meer in de greep van O.B. kan komen...


Alleen heeft laatstgenoemde in het geval van Piet en Janny een misrekening gemaakt. De relatie die zij hebben, wordt gevoed door een zeer oprechte, wederzijdse vertrouwdheid en genegenheid. En dat is krachtiger dan de sterkste "magie" kan overwinnen.
Liefde overwint uiteindelijk alles, zolang zij echt en onbaatzuchtig blijft. En waakzaamheid ten opzichte van "wat je binnenlaat" is daarbij -misschien wel letterlijk- van levensbelang. Kanaliseer je eigen emoties zodat krachten van buiten af veel minder kans krijgen om binnen te komen.
Verlies nooit uit het oog, hoe en waarom je met elkaar in zee gegaan bent en laat je niet gek maken door allerlei dwaalsporen.


Het voorgaande verhaal nalezend, trek ik voor mezelf de conclusie, dat het zielige hoopje mens aan de rand van de weg misschien wel op dezelfde manier bezig is als O.B. En misschien is de Keileweg wel de bestemming voor die O.B. Maar wie ben ik om te oordelen?


Ik ben vastbesloten om verschijnselen als zo'n O.B. geen millimeter kans te geven, ook al heb ik net twee-en-een-halve dag in vreemde toestand zwetend op mijn matras doorgebracht. Want ik heet geen Piet, hou veel van mijn partner en wil met haar de komende dagen de terugkeer van het licht vieren. De wedergeboorte van de verbinding die wij mogen hebben met elkaar en onze omgeving.


En daar komt helemaal niks of niemand tussen!


Het navolgende gedicht is niet van mijn hand, ik heb het ooit ergens gelezen, opgeschreven en hier achter mij aan de muur gehangen.
Aan de vooravond van Kerst wil ik dit graag met mijn gewaardeerde lezers en lezeressen delen:


Vertrouwen


Twijfel ziet de duisternis
Vertrouwen ziet het licht
Twijfel ziet de hindernissen
Vertrouwen ziet de Weg
Twijfel durft geen stap te zetten
Vertrouwen loopt met fiere blik
Twijfel vraagt: Wie gelooft erin?
Vertrouwen antwoordt: IK!!!



En ook voor een ouwe Joal is het best goed om af en toe -letterlijk of figuurlijk- eens achterom te kijken om te zien, waar alles wat ik doe eigenlijk vandaan komt. En vervolgens mijn weg, nu en in de toekomst vol vertrouwen te vervolgen.
Misschien ook iets voor jou?


En nu ga ik even plat, het waren vermoeiende tijden...
posted by joal 6:56 AM published:

dinsdag, december 17, 2002

23 fout...

Nou, in mijn familie hoef ik me voorlopig niet te vertonen! Had deze tekstneus tot voor de invoering van die vermaledijde 1995-aanpassingen immer sans gêne en met bravoure vijf fout of iets dergelijks, dit jaar had ik mede dankzij de met k geschreven clavescinist en het op één gedachte gebaseerde goed een somtijds langverbeide totaal urinoirgeschikte- eeeh onoorbare score van drie en twintig afknallers. Twee en twintig plus één voor de haastig gekrabbelde hoofdletter na de punt-komma.
Maar... ik ben in goed gezelschap: Bart Chabot had 30 fouten, wist de Volkskrant te melden.

Oftewel: het nationaal dikke T festijn is weer achter de gebruuskeerde rug der slimmeriken en apenkoppen.

En de overwinning, voor het eerst met NUL FOUT (dan ben je een echte amateur...) ging naar Turnhout, België:

Dicteefanaat Guy de Kort (59) won het relatief gemakkelijke dictee - het gemiddelde aantal fouten was dit jaar 25 - met nul fouten, een primeur... (KLIK en lees verder in de Folkskrant voor 1 keer)

dinsdag, december 10, 2002

BRRRRRR je krijgt zin om erIN te kruipen...

Okay, ik zal niks over die k*tkou schrijven. Waar het goed tegen kan werken, is de dit jaar bijzonder aanwezige kudde vliegende zuigmutsen. Ik heb al 9 jaar een paddenpoeltje in mijn achtertuin, waar Libelles in alle kleuren rondsnorren en in het najaar tegen de schemering Batman's familie weer op jacht gaat naar vliegend voer. Ook zwartgekleurde B52 bevoorradingsmutsen dus. Die zelfs MIJ dit jaar moesten hebben. Zou ik DAAR die onbeschrijfelijke jeuk van hebben die me al bijna een week teistert? Of heeft dat meer te maken met een voedoegrapje van de 1 of ander? Of krijg ik gewoon de awwerwetse hollandse t**ves-schurft van hekkers en virussen?
De BlauweSchermenZiekte die mijn peesee teistert vind ik heel ingewikkeld en bedreigend. Want ik wil gewoon lekker tikken en uploaden naar Blogger; meelbakken doorspitten, verder aan mijn boek, mijn nieuwe tape "leren kanaliseren" inspreken en meer van zulks...
In plaats daarvan zit ik te klunzen met zwart ijs, norton, macdonalds eeeeh -afee, en dat dan zo'n twee tot drie uur per dag. En ik vind dat gewoon drie keer NAKS.

Al die tijd die je verkloot met de anti-klompengooieritis zal best wel nut hebben. Of een Hogere Bedoeling. Maar die ontgaat mij nog steeds ten enen EN anderen male.

Maarruh.... ouwe joal blijft lachen om alles, wees daarvan verzekerd. En als ik even een PEP(p)ertje nodig heb, ga ik langs BabyGrandpa (die hier om de hoek schijnt te wonen...) effe lekker kontje kijken. Een basaal banaal banaangevoel. Lekker! Hoppaaaah....
Ennuh... de dame die linksonder op deze pagina ter likking haar achterste uitsteekt heeft ook nog steeds iets vinnik...

donderdag, december 05, 2002

Waar is de slee? En de schaatsen?

Ik ben niet de enige... maar ik voel de kou overtrekken. Of die sneeuw- en ijstroep nou hier gaat vallen of bij onze oosterburen? Ik weet het niet. Maar... het nat hebben we gehad (of komt er nog meer?) dus.... de kou volgt. Brrrrrrrr

woensdag, december 04, 2002

En ik wou vandaag gaan kijken bij de nieuwe Ikea in Barendrecht

Heb ik eindelijk zoiets van: Ik ga voor de kerstinkopen eens kijken bij die Moose firma welks product ik nu aan zit te tikken (Ikea Effectiv buro dus, sinds 1996) hoorde ik vanmorgen in de Radio 1 uitzending dat een of andere oetlul mij dwarszit! Als ik die in mijn handen krijg... grrrrrr

maandag, december 02, 2002

Nog 's Kahlil Gibran

"In werkelijkheid praten we alleen tegen onszelf, maar soms praten we zo hard dat anderen ons horen..."

(bron: "Spiegels van de Ziel" de mooiste verhalen van Kahlil Gibran. ISBN 90-6325-461-X geb.)

zie je nou wel, dat "in jezelf praten" een natuurlijke "afwijking" is...
En weer -voorlopig- hersteld

Alles lijkt weer back-2-normal voor zover je daar bij een leipe vogel kan spreken. Het weekend was vooral veel bijslapen na een slopend weekie. Helaas heb ik daardoor mijn maatje niet "live" gezien. December wordt een drukke maand voor ouwe joal.
Maar daar houdt ie eigenlijk best wel van...
Blogspot-wonder...

Ben ik gehekt? Ik had mijn vorige post gelinkt naar een club waar ik zeker niet op val... en door een bijzonder electronisch fenomeen was dit hedenmorgen opeens veranderd. Bedankt grapjas en nou weer opzouten. Want Bicat is en blijft een favo... en nu wil ik mijn eigen startpage weer terug in plaats van een of ander pop-up-genererend monster. Ik ga de url hier niet noemen, anders heb jij als lezer deze misschien ook meteen binnen.

Is dit voor jou wartaal? Houden zo!