Klonen...

Net een stukkie tv zitten kijken op Discovery. Over clownen eeeeh klonen. Van Taz dus. Men wil hem behalve in tekenfilms, in mijn auto, aan mijn muur en in alcohol bewaard als embryo, nu weer ALIVE gaan maken...

Als een soort goedmakertje omdat de Ostrelio's zo goed waren om de soort totaal af te knallen!

Gaat bij mij gelijk weer zo'n alarmbel: WAT BEZIELT die klojo's om deel te willen nemen aan het scheppingsproces van levende zaken?
En tegelijkertijd sta ik er bij stil, dat mijn schilderijen, dit bLog, mijn ingrepen in de geest van clienten, mijn bemoeienissen met mede blog(st)(g)ers en/ of mensen om mij heen ook creatieve, ofwel: scheppende daden kunnen zijn.
Waar liggen de grenzen en wie bepaalt ze?

Zoals bekend bij intimi is mijn eerste motto:
-Bepaal JIJ jouw leven of
-Laat je het door anderen bepalen?

Wellicht dat daarom mijn nekharen overeind gaan staan als ik zo'n ontwikkeling in gang zie. Ik heb er geen greep op, ik wil mijn geestelijk en/ of lichamelijk milieu het liefst voor 100 procent zelf bepalen. Net als bijvoorbeeld Jules Verne met zijn schepping van bijzondere werelden.
Of het dorpje Amrach(een woord dat ik via Google liet zoeken) in een wel HEEL andere wereld ...

Maar goed, dat ik NU zo nadenk over werelden en realiteiten heeft vast te maken met het naderend einde van het jaar en het reeds een eind genomen hebbend leven van een aantal mensen die mij dierbaar waren. Mensen die hun eigen realiteit bouwden en zich niet van de wijs lieten brengen door hun omgeving. Ieder naar zijn of haar vermogen.
En dat ligt voor iedereen verschillend, heb ik ontdekt.

Wat is oordelen toch simpel. Zoals de Oude Boeken al zeggen: Jouw oordeel zegt meer over jezelf dan over degene die je oordeelt. En dat geldt in de eerste plaats voor ons Zelf...