Oogjes en oortjes van Joal:

Gisteren- en hedenmorgen heb ik doorgebracht op de testbanken van de opti- respectievelijk audiciën.

De oogjes waren relatief vooruitgegaan sinds de verwijdering van alle kwik- en ontstekingszooi uit mijn kaken. En natuurlijk de vervanging van mijn door de nasleep van Dr. Pfeiffer steeds brosser en brokkeliger geworden gebit door een kunstklappermuil.

De oortjes vertoonden een verlies van 12Db op het rechteroor en 7Db op het linkeroor, hetgeen dus *LET OP SPRUITEN VAN JOAL* betekent, dat ik alles nog steeds redelijk hoor (op sommige hoge tonen na van bijvoorbeeld verklikkers in de auto) en er inderdaad door sommigen duidelijker gearticuleerd mag worden wanneer ik aangesproken word.

Ach... in combinatie met de wetenschap, dat mijn longetjes het nog voor ongeveer 70 tot 80 procent doen ben ik voor een achttienjarige met *BIJNA* 32 jaar ervaring niet ontevreden.
En neem ik mijn chronische vermoeidheid gewoon op de koop toe, al zoekend naar mijn grenzen en ze voorzichtig verleggend.

Het leven is nog steeds de moeite waard en bovendien schijnt het zonnetje heerlijk vandaag!