Pinksteren: vervuld raken?!

De aanloop tot deze Pinksterdagen bestond voor Joal uit Vrijdag de dertiende. Meestal een dag waarop goede dingen tot stand kwamen, deze keer had ik er toch moeite mee.

's Morgens had mijn pappie een intake-sessie in de Daniel den Hoed-kliniek te Rotterdam, 's middags een gesprek met zijn behandelend longarts, waaruit naar voren kwam, dat het goed fout zit.
Zijn linkerlong is vorig jaar al voor een groot deel verwijderd en dit bleek toch niet afdoende te zijn geweest tegen die slopende killer!
Het zaakje is weer flink aan het rommelen en er groeit blijkbaar een tumor op dezelfde plek. Iets waar zowel de arts als ik geen z*k van begrijpen...

Moet je dan wantrouwig worden, de fout bij de arts gaan zoeken, schelden, tieren en dus gaan lopen kankeren op heel de situatie?
Natuurlijk is dat wel een toepasselijk woord onder deze omstandigheden, maar ik besloot het NIET te doen. Daar tackle je die ziekte niet mee...

In plaats daarvan ben ik mijn nog steeds rottende bronchitisje te lijf gegaan met de aankoop en aanleg van een mini-beluchtingssysteem voor in mijn vijvertje.

De hele vrijdagmiddag en zaterdag ben ik zwetend zoet geweest met het verleggen van een paar stenen (eentje was niet genoeg *LOL*) en het ondergronds verstoppen van de luchtslang.

Ondertussen heb ik bij het plaatselijke tuincentrum meteen maar elf vissen gekocht: vijf goudvissen, vijf windes en één mini-karper. Die laatste om de overvloedige draadwieren te lijf te gaan.
Oh ja: De goudvisjes waren een aanbieding. Alleen stond er op het bord niét bij voor wie.

Vrijdag achter in de middag heb ik mijn hele elftal -na een door Bas-de-visbaas geadviseerde periode van gewenning in de zak op het oppervlak van de vijver- te water gelaten en nog even glunderend genoten van hun grappige gezwem.

Zaterdagmiddag rond een uur of vijf was er tot mijn stomme verbazing al geen visje meer te bekennen.

Zaterdagavond tegen het vallen van het duister zag ik in het riet opeens een gigantische glimmende en goeddoorvoede bruine kikker naar me gluren.

Die onverwachte veelvraat was zo te zien behoorlijk vervuld van de geest en het lichaam van mijn vissen...

Gezegende Pinksterdagen!