Roerige tijden, da's MOOI

Ik hou niet zo van stilstaand water. Dat gaat rotten en gisten, er komt blauwe alg in of iets anders ENGGGs...

De laatste tijd is mijn eigen leven zo mogelijk nog heftiger in beroering dan daarvoor. En daar ben ik dankbaar voor. Af en toe even slikken als ik zie wat mensen in mijn omgeving te verstouwen krijgen; maar dan ook de realisatie: ieder krijgt wat hem toekomt.

Daarmee bedoel ik niet het ayatollah-achtige machtsidee van bepaalde geestelijkestromingen dat je alles zelf over je afroept. Da's geloel volgens mij. Maar wel letterlijk: waar je heenloopt/ gaat, dat gebeurt met je. Je daden hebben wel degelijk gevolgen.

Voorbeeld?:
Ik weet zeker dat een bepaalde dame op de wereld rondloopt en door een of ander lijntje aan mij vastzit. En dan bedoel ik niet een gemeenschappelijke hobby als wippen of kantklossen. Want als dat het alleen is, is dat wel mooi op zich - je vindt elkaar DAARin- maar ik wil met mijn betoog een stap verder.

De bewuste dame heeft in dit geval hetzelfde idee. En wel over mij ook nog.
Als ik nu geen aktie onderneem en zij ook niet, gebeurt er geen fuk. In welk op zicht dan ook. Dan komen we elkaar misschien op 90-jarige leeftijd "toevallig" tegen in een bejaardeninrichting en hebben regelrecht spijt van het niksdoen.
Nee, ik heb de bewuste dame precies op het Juiste moment mijn hele hebben en houden op tafel gegooid. Met genoeg terughoudendheid daaraan gepaard om overhaaste reacties of verbindingen uit te sluiten.
Dezelfde dag dat de post werd ontvangen, ging bij mij thuis de telefeun. En sinds die tijd bellen we ongeveer elke dag met elkaar. Als we geen gelegenheid hebben om elkaar fysiek te ontmoeten.
Toeval? JA! Gewoon een wonder dat je zelf tot stand helpt brengen en jou dan toe-valt...

Dat wij nu samen het kronkelwegje dat leven heet volgen is inderdaad wonderlijk. Mooi. Tof. Soms ff slikken. Meestal ronduit FEEST!

Dat we ook alle2 begaan zijn met de mensen om ons heen en daar ons brood mee mogen verdienen zodat we het fulltime kunnen doen, is een nog groter wonder. Dankbaarheid en blijheid overheersen nog steeds alles wat wij in vol vertrouwen MOGEN doen.

En dan kan je ook samen blijmoedig afscheid van iemand nemen, waarvan het jou een voorrecht was, diegene te kennen. Want reken maar, dat er in ons leven OOK licht en schaduw is.

Zoals ik iemand onlangs mailde: hoe feller het Licht, hoe harder de schaduw valt....
maar het 1 kan niet zonder het ander.
Daarbij kan ook zo'n bLog als dit een waardevol hulpmiddel zijn.