Veertig kilo in mijn vijvertje!

De vaste lezer weet het wel: Joal heeft al zo'n tien jaar een bescheiden vijvertje in zijn zelf-geschapen minijungle.
De grootste vis die ik er ooit in heb gehad, was een zonnebaars van 12 centimeter, de grootste kikker was tot nu toe Dirk van tien centimeter.
De eerste is tijdens de winter van 1996-1997 jammerlijk bezweken, Dirk is vorig jaar door één van de thaise minitijgers gevangen en gedood...

Vanmorgen rond elf uur zag ik uit mijn ooghoeken een donkere schaduw door de tuin gaan. Ik dacht eerst nog: -Nieuwe, supergrote kat.
Even later hoorde ik *PLONS* en ging toch maar 's kijken, want de laatste kat die in de vijver geduveld was, kon er nog maar NET uitkomen.

Het bleek de bijna vijf maanden oude, veertig kilo zware Rex te zijn. Het waakhondje van de buren had een poes gezien, was onder de heg doorgevlogen Joal's tuintje in en... met een enorme snoekduik in "bad" beland.
Hij kon zichzelf eenvoudig weer op het droge helpen, maar had nu de smaak van "zwemmen" te pakken.

"Rex HIER!" "Foei" en meer van zulks mocht niet baten, want hij is... de herdershond van mijn Griekse buren. En verstaat dus geen "normale" commando's.
Gelukkig is ie mij zeer welgezind en kwam ie op den duur wel naar me toe; het moest toch wel bazinnetje Zana worden die hem terug"floot" mijn tuin uit.

Helaas had ik de Polaroid Dig320 deze keer niet bij de hand, want het was WEL een komisch gezicht: herdershond in kikkerdril...

Toch het gaas maar wat ophogen, buurman...?!