Joal even op zwart

Aangezien ik thans uitstedig ben in verband met de verhuizing van pappie naar een " bijna-thuis-huis" gaat Joals tentje voorlopig tot volgende week dinsdag op zwart.
Mammie heeft namelijk een P166 met een inbelverbinding.

Vanaf vorige week donderdag ben ik dus hier bij ma in Rotjeknar. Donderdags nog stad en land afgebeld met allerlei instanties en daarna ter ondersteuning bij mams EN paps tot nu toe.
Afgelopen zaterdag ben ik tussen de bedrijven door ook nog naar Amsterdam geweest. Ik heb kennis gemaakt met een aantal toekomstige eventuele collega's die al op en om de " bajesboot" werkzaam zijn. Bolletjesslikkers en uitgeprocedeerde asielzoekers kunnen tot mijn toekomstige klanten behoren, dus een functie waar ik al mijn talenten in kwijt kan. Zowel op het gebied van mensenkennis, vechtsport als "neus voor dingen hebben die niet gezien worden."
De 22e juni mag ik een hele dag in Utrecht zijn, dan word ik psychologisch en lichamelijk getest en afhankelijk van de uitslag volgen dan nog:
-gesprek rond motivatie -medische keuring totaal -antecedentenonderzoek -aanstellingsbesprekingen.
Dat hele traject zou in principe binnen twee maanden na nu afgerond kunnen zijn en dan gaat er veel veranderen. Een periode van 8 weken opleiding afgewisseld met 8 weken werken EN sport (ju jitsu 1 keer in de week *yes*), waarna de definitieve plaatsing volgt. In Rotterdam dus, vlak bij ma. Ongeveer een kilometer hier vandaan.

Op het moment heeft pa trouwens een paar redelijk goede dagen gehad. Hij heeft nieuwe medicijnen waardoor ie minder stoned is. Hij eet weer een beetje en maakt weer opa-grapjes. Zoals ie zei: die laatste paar weken of maanden ga ik toch ECHT niet chagrijnig worden. Ik heb mijn mini-camera bij me en we hebben al samen gekke-bekken-foto's-zonder-tanden gemaakt.

Maar... je ziet hem toch met de dag afvallen. En gezien de indicatie van zo'n huis duurt het niet lang meer. De dokter schat eerder weken dan maanden en hoe de pijn- prognose wordt is onzeker.
We hebben afgelopen vrijdag met de dokter erbij de mogelijkheden besproken van euthanasie en hij wil daaraan " graag" meewerken zodra pa aangeeft dat het ECHT te gek voor hem wordt.
Zoals het nu is, wil ie nog wel efkes blijven, maar dat kan elk ogenblik omslaan dus.

Weer terug in de emotionele achtbaan... het tentje even op zwart dus.