Paps:

De afgelopen weken was er in Pa's toestand op het oog weinig verandering, behalve dat de zuurstof ondertussen zowat doorlopend en ruim op 2 nodig is en pa weer onderhouds- èn crisispuffers gebruikt de hele dag.
Dus geleidelijk vreet de ziekte hem toch steeds verder aan...

Hij maakt zichzelf ook steeds vaker overstuur, zodat ie gaat hyperventileren en hij dus... krijgt waar ie zo bang voor is: benauwdheid.

Nu Paul&family en de familie Klein weer terug van vakantie zijn, is de paniek weer ietsie minder.

-EN hij is vast van plan om zijn verjaardag op 5 augustus aanstaande nog mee te gaan maken.

-EN hij dramt steeds harder tegen ma over het autorijden/ ander auto'tje verhaal, want:
straks wordt het steeds vroeger donker en dan moet ze zo vroeg naar huis 's avonds
als ik er niet meer ben kom je helemaal NERGENS meer...
-EN hij vreet zich op over de lang slepende trubbels van ondergetekende met de soos-mevrouw

-EN natuurlijk fokt ie zich mateloos op, dat het allemaal zo lang duurt voordat ik "zekerheid" heb omtrent mijn toekomstige werkkring bij DJI.

Kortom: de aard van het beesie uit zich -niet verrassend, maar af en toe ZEKER voor moedertje (en soms voor mij ook) moeilijk om mee om te gaan- in steeds heftiger extremen. Wat niet echt "verholpen" wordt door de helaas onvermijdelijke porties opiaten, prednison en aanverwante artikelen...

Maar: Hij is er nog steeds en DAT mag miraculeus heten!
En wanneer ik hem aan de lijn heb op één van zijn "betere" momenten, is een dolletje met mekaar nog steeds aan de orde.
Ook dat nog, gelukkig!