Bijgetankt...

Zaterdag- op zondagnacht was het dus trrrance-energy. Voor herhaling vatbaar, want zoals één der medebezoekenden al zei: trainen kan je hier ook goed...
De hele zondag en maandag duidelijk zwaar spierpijn gehad, wat betekent voor mij, dat ik wat VAKER moet trainen. Hetgeen ik dus ook gedaan heb. Want de enige remedie tegen verzurende spiertjes is: doorbelasten! (in MIJN geval dan, hoe dat bij jou zit? is jouw pakkie an denk ik?!)

Maandagavond naar een "bizznizz-opportunity" gekeken die wat mij betreft vaag was en denkelijk ook zal blijven, want ik heb vooralsnog mijn energie het liefst over voor de mensen die een beroep op mijn helpende handjes/ twee hersencellen doen. Zoals mijn helluft, die in het weekend ook lekker uit haar dak is geweest op HAAR manier (dans-Salon in Vlaardingen) en nodig weer 's door mijn klaviertjes verwend mocht worden. Hetgeen ik graag heb gedaan. Vandaar dat ik nu pas op mijn honk terug ben.

Vanmiddag liep ik de noodzakelijke boodschapjes bij elkaar te sprokkelen bij de plaatselijke grootgrutter-voor-de-kleine-knip (en ook de grote vind ik, want prijs/prestatie is iets dat je altijd in gedachten mag houden bij zulke activiteiten...!) en daar kwam ik Patricia tegen. De moeder van Toon die alweer ruim een jaar is en gelukkig een andere naam kreeg bij zijn geboorte!

Zo "af en toe" droom ik dingen, die "even" later ook uitkomen, al dan niet in versluierde vorm. Eén van die dromen betrof mijn pappie: Toon (Antoon). Al een tijd is de gave vader/vriend aan het kwakkelen met zijn gezondheid en ik had al 's een flits gezien van zijn overgang naar een andere dimensie. Het zal nu zo'n anderhalf jaar geleden zijn, dat ik mijn helluft mee heb genomen naar een z.g. "paranormale avond" om haar kennis te laten maken met soortgenoten van Joal, die ook bezig zijn met "alternatieve" technieken om mensen te helpen met hun emotionele winkeltje. We zitten daar te wachten op een medium, de desbetreffende blijkt "toevallig" ziek te zijn. Eén der organiserende dames loopt recht op mij af (dat heb ik nou ALtijd!) en zegt: "Jij doet ook iets op dit gebied, mag ik je hulp asjeblieft inroepen? Afijn, ik kan moeilijk nee zeggen op zulke vragen en besluit, een aantal mensen een consult te verlenen. Als dat aan de orde komt. En dat kwam het natuurlijk ook!
Daar wil ik in dit bestek nu niet verder op in gaan, wel op "Delphina" die groepsgewijs een aantal mensen "be-orakelde."

Ze werd -terecht- al zenuwachtig toen ik in haar groepje "toevallig" aanschoof. De één na de ander werd "bloot" op tafel gelegd. Zo gaat dat vaak als je goed bent in wat je doet en ECHT mensen wil helpen. En dan zeker als er een "hulpje" zoals ondergetekende bij zit...
Toen kwam Patricia aan de beurt. Voordat Delphina haar ook maar iets kon vragen of zeggen, vloog ik met mijn aandacht naar haar welgevormde, ietwat bollend buikje, nam het woord en vroeg: "Hoe gaat ie heten?" Want ik schrok me aan de ene kant de klere, aan de andere kant dacht ik: "Cool, dat ie bij HAAR verder mag...!"
Ze was stomverbaasd, stotterde iets in de geest van "Toontje, maar hoe weet je dat ik zwanger ben? Dat heb ik vandaag pas gehoord van de dokter en verder heb ik het niemand nog verteld?"
Toen gaf ik in het openbaar (toch wel even een beetje shakend...) aan, dat mijn vader ook (An)Toon heet, het met hem niet zo lekker gaat en dat ik hem in haar buik zag zitten... Waarop de hele tafel, zo'n man of tien, verstomde en mij aan zat te kijken. Waarop ik D. een seintje gaf om maar gewoon verder te gaan. Hetgeen gebeurde, met veel(zeggende) blikken mijn kant uit....

Onder de analyse van haar persoon werd D. steeds naar mij getrokken en na afloop van het groepsgebeuren vroeg ze, waarom ik nog steeds geen praktijk had. Waarop ik -uiteraard- met de wedervraag kwam: "Je bedoelt, waarom je niet wist dat ik veel beter kan wat jij doet?" Het bleef stil en ze keek me alleen maar aan.

Het moge bekend zijn bij intimi, dat ik -tegen vergoeding van mijn tijd- medemensen van dienst ben met het onbegrijpelijke talent dat ik MAG bezitten, maar reclamemaken uit den boze vind... Wie mij weet te vinden, help ik en zo is het goed. Handel staat bij mij nooit voorop, als je mensen kan helpen: is dat fantastisch mooi!

Dat Patricia haar zoon uiteindelijk een Engelse naam heeft gegeven bij de geboorte, was een pak van mijn hart, want ik hou enorm veel van (An)Toon en hoop dat ie 99+ wordt. En als je dit verhaal niet kan volgen? Volgende BLogspot beter dan maar weer!