Oom Wijkagent II

Mijn contact met de wijkagent is, als met de meeste mensen, van een zeer gemoedelijk karakter. We zijn zo'n beetje van dezelfde leeftijd en maken ons alle twee nooit zo druk over zaken, die simpelweg door sociaal contact/ communicatie op te lossen zijn.

Wie mij kent, weet dat ik samen met "Da kit" getraind heb -zowel shaolin kempo als jiu jitsu- en al van jongs af aan vrienden in die kringen heb. Dat ging zelfs zo ver, dat ik drie jaar geleden -uitgedaagd door een paar sparringmaatjes- de selectie voor politie-officier heb gedaan. En tot mijn eigen niet geringe verbazing werd ik nog goedgekeurd ook. Zelfs het spiegologisch onderzoek verliep in, voor een eventuele samenwerking tussen Hermandad en Joal, positieve zin....
Alleen hadden de jongelui die mij zo iets wel zagen worden even vergeten te vertellen, dat je dan 4 jaar intern op de Veluwe een africhtings- eeeeh opleidingstraject mag volgen. En dat werkt natuurlijk niet. Want wat doe ik dan met mijn klantjes en klusjes in de zweefkezensfeer? En volgens de personeelsneus was mijn huidige bezigheid me op het lijf geschreven. Dus waarom zou ik dan...

Maar goed, de wijkagent. Reeds!

Onze kennismaking was meteen al een klapper. Ik woon aan een woonerf met even verderop een parkeerpleintje vlak aan de rand van het durp. Lekkerrrrr belangrijk!
Terzake: op het pleintje is meestal nèt voldoende ruimte om alle juppenbakken en mijn 17 jaar awwe trouwe Jetta te herbergen. Maar als er een stuk of twee, drie lieverds zonder talent voor parkeren een beetje scherp op de lijntjes gaan staan, kom je er bijna niet meer in of uit.
Bij één van de pogingen om mijn bakkie tussen het glimmend blauwe metalliek van twee schatten van buurvrouwen te proppen, kwam De Man Van De Politie aangefietst. En hij lag in een scheur toen ie me vanaf zijn mountainbike gadesloeg... Lekker dier!

Toen Jet eindelijk naar mijn zin met haar kontje pront achteruitstekend in afwachting van het volgende ritje geparkeerd was, vroeg ie heel droog hoe lang ik mijn rijbewijs al had. Afijn, dat is dus sinds 24 mei 1974 en dat zei ik ook. Waarop hij hartelijk begon te lachen en iets zei in de trant van "hele volksstammen leren het nooit."
En zo werd de basis gelegd voor ons contact... Want uiteraard had ie -het gestuntel van deze a-techneut aanziende- volkomen gelijk en kon ik daar ook de humor wel van inzien.

Toen ik twee weken geleden op het punt stond, om in Jetje naar een afspraakje te rijden, kwam ie toevallig nèt weer 's aangefietst. En vroeg me: "Vind jij dat nou ook niet een beetje asociaal, om zo te gaan staan?"
Ik kijk om me heen, eerst naar Jet en toen achter me. En daar stond, bijna voor mijn deur op het voormalige struikenstrookje, de nieuwe Astra van Buurm. Inderdaad, GolfMan uit het vorige postje.
Uiteraard vond ik dat ook. En ik had hem daar ook al op aangesproken. Want mijn voortuin is eigenlijk niet bedoeld om als showroom te dienen, vind ik. Aan de andere kant: Als je auto van het plein gekaapt wordt dan denk je daar waarschijnlijk anders over.
"Maar jij hebt toch ook zo'n hengel aan je stuur hangen? Want je weet net als ik, dat het helaas nodig is om bepaalde lui, die niet met d'r klavieren van andermans spullen af kunnen blijven af te schrikken. En zo'n Jetta is binnen 5 minuten gejat... Zet je hem toch ook niet in je voortuin?"

Daar gaf ik De Man volledig gelijk in en ook in de argumenten van de gemeente, die gevraagd had of ie er wat aan wilde doen...

Mijn buurjongen aan de andere kant had toevallig sinds een paar dagen besloten, dat ie OOK niet meer in het rijtje wilde staan, omdat ie elke keer blauwe lakstrepen op zijn zijkanten kreeg... dus die stond ook al in de blubber.

"Weet je wat? Als jij nou nog 's met die gasten gaat praten? Dan laat ik het er voor vandaag bij zitten en besparen we die gasten ieder 40 euro. Oke?"
Zo gezegd, zo gedaan. En dan zie je het verschil in reactie tussen mensen: GolfMan reageerde heel laconiek en gaf aan, dan ook maar een hengel te gaan kopen; PeugeotPiepel begon te schetteren op die *%#&^waivuh die de autospuiterij sponsoren en t**vus dit en k*nker dat en wie-is-die-wout-dan-wel, dat ie zo mot zaikuhh...

Het resultaat van al deze escapades is dus niet, dat ik nu een Marokkaans Turkenbussie heb, zoals Nimo in het commentaar hiervoor suggereerde, maar dat het groenstrookje nu wat minder wordt omgeploegd. Verder wordt het busje zoveel mogelijk achteraan geparkeerd, om ongeziene overvalletjes te verminderen en wijkagent De Man hoeft zijn bonnenquotum op deze manier niet te halen. En als over een tijdje de nieuwe struiken gaan groeien, wordt het tijd om zelf verder te gaan in mijn achtertuin. Met mijn zweethut in wording. Wie weet heeft de wijkagent dan wel 's zin om gestoomd te worden bij Joal...?