't Seizoen is weer geopend...

Ik ben nog steeds van pudding. Moet ik trouwens mee uitkijken, want dat is mijn sleutelwoord om te ontspannen. En dan helemaal dus. Geintjes kunnen er nie mee, want het werkt alleen als het van mijzelf af komt. Maar goed, welk seizoen?

Het seizoen van bijna nachtvorst, 's avonds niet meer schilderen (of bij kots- eeeh kunstlicht), warme kleren aan in de tuin, de kachel bezaaid met pepernoten die lekker heetgestookt worden.
Dat laatste deden we thuis. Op de kolenhaard. En dan oppassen als moe de asla ging shuffelen om het vuur wat op te poken, want dan pletterden die dingen alle kanten op. Maar ach, de huiskamer was toch maar krap 4x4 meter. Wel met een dichtgemaakt balkon eraan vast. Dat noemden we serre, heel optimistisch. Het pand is dichtgetimmerd en wordt gesloopt over een tijdje. Echt gaaf herenhuis met een engel bovenop het dak! Nou ja, vooruit. Te klein, te tochtig, teveel op houten palen gebouwd... de gemeente Rotjeknar heeft betere plannen voor de leefbaarheid.
Persoonlijk zou ik er trouwens nooit meer willen wonen. Via Zeeland (10 jaar) ben ik in het Braobantse land verzeild geraakt (12 jaar) en daar heb ik het goed. Plannen voor een klein boererieke achter d'n diek in het Zeeuwsche staan wel op het verlanglijstje op termijn.
Goh, sentimentelo! Gaat ie een beetje zitten reminiscen die awwe zeg!
Trouwens, de plaatjesboel ter linkerzijde is bedoeld ter vermaak van enkelen onder u. De rest kan gewoon rechts van de balk blijven, desnoods de linkerhelft van het scherm afdekkend met een "altijd voor" scherm van msn of zo? (of een A4 uit de printbal met plakkebande?)
Nou, al drie dagen weinig actie.

Behalve vanmiddag dan toch! Het seizoen van hulpvragenden is ook weer losgebarsten kennelijk. Ik was op mijn overbekende oranje vouwfiets ff naar een plaatselijke InterBartoy-winkel geweest.
Ik wilde namelijk glasverf.... EN IK HEB HET! EUREKA dus....
Maar goed, op de terugweg fiets ik bij mij het plein over en daar zie ik 2 "klantjes" van me staan. De ene is de -eigen, niet de mijne, sic!- auto aan het poetsen, de ander is met een hele armada greedschap in de weer met een ketting en halfaangedraaide schroefjes. Dan hebben we het over de fiets van de Somalische buurdame, die me vol opspelende (hijg, ja bij HAAR dus!) hormonen aankeek en vroeg of ik een schroefje kon aandraaien.
Nou weet ik wel, dat er bij mij minstens 1 loszit zo nu en dan. Maar dat die schat dat zo van een afstandje al kan zien? ECHT een vroegrijpe helderziende dus....

Oh nee, 't is van voor de vélo, dat 't skroefske is, parbleu!

Afgeknepen dat schroefje en doodgewoon aangedraaid. Kind blij, kudde samaritaansen blij, Joal ook blij.
In het gesprekje namelijk meteen het aanbod gekregen, dat vriend M. van 1 der dames de boomresten uit mijn tuin grateloos verwijdert. WEEF. Want bomen snoeien is leuk, maar 16 meter naaldboom in stukken, plus takken met naalden...
Dat gaf een kubieke m. troep waar ik weinig mee kon... behalve de totempaal-stammen in spé.... (6 4 en 3 meter lang).

Afijn, HOERA!

Zou ik dAAr zo moe van zijn, van dat boompie klimmen-en-zagen-en-snoeien?