En Joal is weer een beetje opgestaan, snotterig en wel. De puntzak in mijn kop is nog beurs, maar ik heb allerlei zaken op de agenda die echt mogen gebeuren nu. En als ik ergens een rothekel aan heb, is dat noodgedwongen uitstel. Maar... daar leer je wel van, dat niet ALLES maakbaar is. Verander wat je kan en doe je best!
Ik voel mee met de mensen die vandaag weer verzekerd zijn van werkgelegenheid. Die lekker mogen hakken, zagen, vegen, pannen leggen, bovenleidingen vastschroeven, het bos plettervrij maken (kan natuurlijk niet, maar risicobeperking wel) en meer van zulks.
Sta ik niet zo vaak bij stil, maar de broer van mijn liefie werkt één dag in de week voor de gemeente Vlissingen. En de rest van de week wordt ie naar eigen zeggen betaald om te doen alsof. Maar daar staat WEL tegenover dat hij tot gisterenavond 21:00 bezig was met het opruimen van de stormtroep (klinkt heel luguber eigenlijk, als je ooit bij commando en verkenning hebt rondgetijgerd...) en de rest van de nacht niet veel rust heeft gehad.
Hier in het westelijke BraeBandLand is het in mijn persoonlijke omgeving in ieder geval redelijk beperkt gebleven.
Bij de buren een knerpend bezwijkende bijna nieuwe schutting, die nu stutding is; mijn eigen vermolmde negen jaar oude schutstukkie heeft het met veel gekerm TOCH weer uitgehouden. En zelfs het op amateuristiche maar goedwillende wijze door Buurm René en ondergetekende in het voorjaar heel losjes -want op twee spijkers en drie ijzerdraadjes naar de belendende conifeertoren- geplaatste tweetal BoerenBondEcoToogAanbiedingsschermen hebben wonder boven wonder het geweld doorstaan.
Ombuigende en bijna pletterende bomen, vliegende takken en golfplaatjes (twee maar deze keer), zweeftuinstoelen en meer van zulks. Oh ja, op een gegeven moment had ik een Arabisch Achterdeurtapijtje. Oftewel: de schoonveegmat die verankerd voor mijn achterdeur lag, vloog boven de hoogst aanwezige boom uit (die toen kromstond boven mijn vijver) en landde net achter de kaalgewaaide dubbele knakjasmijn op het maagdelijke stukkie aarde waar ik mijn zweethut gepland heb. Dus de voetjes kunnen geveegd worden. Nu nog "even" de tent er naast bouwen.
Maar eerst koffie en een boterbammetje of drie met spinnekaas. En dan het buitengebeuren eens een beetje verkennen. Zoorvichtig voor mijn twee hersencellen. Dat zij niet om zeep van een pleurtak gaan... nah! KOFFIE!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten