Dizzyman Eagle

Nog onwennig en dizzy sta ik vandaag weer wat meer in de "normale" wereld. Zoals ik vandaag al zei: 't Was een heftig maantje deze keer!
De halve dag verpletterd neergesabeld nog, maar de andere helft constant concentrerend op: wat-hoe-wanneer-waarom. Ik weet waar ik heen wil en ook dat het gaat gebeuren. Maar nu de hoe-vraag, die ook bij mijn wederhelft zo intens leeft.
Maar goed, mediteren op nieuw evenwicht en kracht levert ook voor mij wel weer resultaat. Geduld en barmhartigheid blijven bovenal voor mij werkgebieden, om mijn sociale omgeving er in ieder geval van te overtuigen dat ik nog steeds bloedserieus ben met mijn bedoelingen en acties. Wellicht kom ik af en toe TE serieus over en mag ook ik wat liever worden voor mij...

Met haggy jekkus: ik hah van meh...

En ook van joe, als jouw bedoelingen oprecht zijn en je wil zuiver. En tot het tegendeel is bewezen, ga ik daar bij iedereen van uit, dus zeker bij jou. Die de moeite neemt om dit bLog te lezen. En er misschien ook wel iets mee KAN.

Een vriendinnelijke bekende van mijn helft gaf het snoeidirect aan: Hij had zeker ook flink "last" van de maan.

Nou, last... het is vooral lastig voor mijn omgeving, dat de "andere toestand" zo onaangekondigd nog intreedt. Kwestie van lerend verder gaan gok ik. En wie weet is er dan TOCH wat controle mogelijk. GRIJNS zegt mijn Nagual, wat is dat toch met al die leerlingen, dat ze zo vreselijk graag de controle over alles willen houden?
Ja, lach maar...