Kijken naar jezelf?

Tijdens mijn wandeling vanmiddag -door de Ettense Beemden- zag ik dotters, moerasanemoontjes als ze bestaan (bosanemoontjes die in een moerassig milieu groeiden), een paar mensen, veel koejn, perdn en perdevolluk. (ok dat zijn ook mensen. ik ben zelf ook paard-o-fiel dus kommakommakommakomma...)
Ik probeerde mijn nieuwe Eagle Joal Relaxtape op te nemen. Dat ging heel goed, totdat de wind steeds duidelijker opstak en er flitsen begonnen te lichten. Niet van die ver-weg-apparaten, maar van die kaarsrechte helder-witgele prikkers in onder andere de watertoren.

Nou woon ik zowat onder die watertoren, dus dacht ik: geen haast om daarheen te gaan, we gaan rustig via de bankenstraat terug. Zag ik dat mooie nummer 14 helemaal gerestaureerd. Dank u, Donar!

Afijn, op het moment dat ik de achterdeur openschroefde om weer "onder dak" te raken, begon het met vernieuwde krachten te spetteren en onweren. Net op tijd binnen dus...
En even later brak het zonnetje weer door en kreeg ik mijn geliefde wederhelluft aan de lijn. Pico Bello!

De krachten zijn als nooit aan het her-groeperen en ik ben wedergeboren voor mijn gevoel. Was daar ook niet iets mee met de pinksteren? Da fees meddie aaieruh weedjawel...