Down 2 Earth again

Gewoon een paar dagen bijkomen en dan weer praktisch leven. Uiteraard gaat de rest ook door, maar meer samenhangend en gecontroleerd.
De afgelopen volle maan was inderdaad een giga eye-opener. Allerlei negatieve invloeden zijn afgestopt, de reis gaat door.
Uiteraard zijn de visioenen niet van de lucht en dat is bij mijn wederhelft ook begonnen. En ze zich er -ongemakkelijk- bewust van wordt dat ze: a. zelf ook die dingen heeft maar anders b. geen deel uitmaakt van mijn visioenenrijk, het dus "alleen" mag opknappen...
Leven is in alle vrijheid doen wat JIJ vindt dat gedaan moet worden. Jij bent daarin uiteraard de belangrijkste speler, want zonder jouw aanwezigheid en deelname is er geen sprake van JOUW leven...
Probeer ook niet die ander door "sturen" of andere achterlijke middeleeuwse methoden "in het gareel" van jouw normen- en waardenpatroon te krijgen. Want hoe jong of oud je slachtoffer ook is, hij of zij zal het herkennen en verafschuwen. En jou daarbij dus.
Doel voorbij geschoten.
Allerlei spelletjes kunnen onbewust of bewust gespeeld worden. "Is het niet raar dat tante B. zo vaak 's avonds op pad is?" ; "Is zo'n dom baantje nou echt belangrijker dan je schoolwerk?"; "Karel heeft het wel erg druk bij zijn nieuwe baas. Vroeger hoefde ie nooit zoveel over te werken. Maar toen waren jullie pas getrouwd (zoiets wordt meestal achter je rug om gedaan om een geil negatief web te spinnen zoals veel mensen graag doen)"; "Wij zijn niet van die ouders waar alles zomaar van mag, hoor? (BRAAF???)"
Geeft al richting aan de daaropvolgende discussies... en geeft je eigen onbeholpen onzekerheid aan. Zeg gewoon direct dat je wilt dat je dochter het weekend op je schoot doorbrengt, je broer nu eindelijk eens volgens jouw ideetjes "normaal" moet gaan doen, etc.
Dan kan die ander rechtstreeks jouw huid vol-teren met GerritjesVanDalen...